من دانیال استخر در اردیبهشت ماه سال ۱۳۴۲ در شهر استخر (مرودشت کنونی) چشم به جهان گشودم ، روزگار دبستان خود را در روستای عمادآباد با درجه برجستگی(ممتازی) سپری کردم و آموزش دوره راهنمایی و دبیرستان را در سال ۱۳۵۹ در شهر مرودشت گزراندم که شوربختانه از برای شورش کور سال ۱۳۵۷ و بسته شدن دانشگاه‌ها از رفتن به دانشگاه بازماندم. پس از بازگشایی دانشگاه در بازه زمانی سه‌ساله دانشنامه کارشناسی داتیک (حقوق) را با برترینی به پایان رساندم و در سال ۱۳۶۹ به کار دادگری در شیراز و سپس تهران پرداختم و چون دُژخیمی آخوند محمد یزدی سرکرده دادگستری را برنتافتم با او درگیر شدم که مرا از دادگستری بیرون راند، همزمان آموزش دوره کارشناسی فرازین(فوق لیسانس) در رشته‌ی ویژداتیک(حقوق خصوصی) را دریافت نمودم و به آموزش‌دادن(تدریس) دانشجویان در دانشگاه‌های لار و شیراز و تهران سرگرم شدم سدها نگاشته‌ی داتیکی (مقاله‌حقوقی) نوشته‌ام و چندین نسک(کتاب) هم به زیور چاپ رساندم و در سال ۱۳۷۸ درجه استادی(دکتری) را گرفتم. یک دیوان چکامه، دو نسک فرزانشی و چهار نسک داتیکی نگاشته‌ام در ان سالها بارها دستگیر و زندانی شدم تا سرانجام در سال۱۳۹۶ پیش از رآی‌گیری برای حسن‌روحانی از سوی دژخیمان ربوده و زندانی شدم و به بزه پوشالی< توهین به رهبری و اسلام و ارتداد و….> دادباخته شدم که ناگزیر جان خود را برداشتم و به کوچ ناخواسته از مام میهن شدم. پس از اینکه اهریمنان آگاه شدند از کشور رفته‌ام همه‌ی دارایی و پول و سرمایه‌ی سی‌ساله‌ام را چپاول کردند و پول سپرده شده به دادگستری و خانه‌ی گرو گزاشته شده را به سود دادگستری(لاریجانی) برداشت نمودند و مال‌خود کردند.
با پوزش از اینکه از خودم گفتم